Türkiye Cumhuriyeti'nde Latin Harfleri Kanunu'nun kabul edilmesi

1 Kasım 1928'de kabul edilen Latin Harfleri Kanunu, Türkiye Cumhuriyeti'nin modernleşme sürecindeki en önemli adımlardan biri olarak tarihe geçmiştir. Bu kanunla birlikte, Osmanlı İmparatorluğu döneminden beri kullanılan Arap harfleri yerine Latin harfleri resmi yazı dili olarak benimsenmiştir. Latin harflerinin kabulü, yalnızca bir alfabe değişikliği değil, aynı zamanda eğitim, kültür ve toplumsal yapıda derin bir dönüşüm anlamına gelmiştir. Harf Devrimi olarak bilinen bu reform, okur-yazarlık oranını artırmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. O dönemde halkın büyük bir kısmı Arap harfleriyle okuma-yazma öğrenmekte zorlanıyordu. Bu nedenle yeni harflerle okuma ve yazma öğrenimi, halk için daha erişilebilir hale getirildi. Latin harflerine geçiş, yeni nesillerin daha hızlı ve etkili bir şekilde okur-yazar olmasına katkı sağlamış ve kısa sürede eğitim sisteminde köklü değişiklikler yaşanmıştır. Bu reform aynı zamanda, Türk toplumunun Batı ile daha yakın bir iletişim kurmasını hedeflemiştir. Latin harflerine geçiş, Türkiye'nin kültürel ve ekonomik olarak Batı dünyasına daha açık bir toplum olmasını sağlamış, uluslararası ilişkilerde daha etkin bir rol üstlenmesine zemin hazırlamıştır. Ayrıca Harf Devrimi, Cumhuriyet'in laik ve modern kimliğinin bir yansıması olarak görülmüş, Türkiye'nin çağdaş dünyada yer alma hedefinin önemli bir simgesi haline gelmiştir. Latin Harfleri Kanunu'nun kabulü, Cumhuriyet'in kurucu lideri Mustafa Kemal Atatürk'ün vizyonunu yansıtan, Türk milletini çağdaş uygarlık seviyesine taşıma amacının bir parçası olmuştur. Atatürk, Harf Devrimi’nin hemen ardından okuma-yazma seferberliği başlatarak halkın bu yeni sistemi öğrenmesini sağlamak adına bizzat çaba göstermiştir. Bu reformun etkileri günümüzde de devam etmekte, Türkiye'nin eğitim sisteminde ve toplum yapısında derin izler bırakmaktadır.